Daar gaan we dan. De open zee op. Wind in de zeilen. Het avontuur, mijn hart, mijn leven, mijn eigen stroming achterna.
Eind december ’19 kwam ik naar Spanje voor een retraite van een week, maar na een paar dagen deepdiven in mezelf voelde ik heel duidelijk: ik ga na afloop niet naar huis, ik vlieg de andere kant op. Het is tijd voor mij. Voor mijn pad. Mijn leven. Mijn keuzes. Los van alles wat hoort, verwacht wordt of al bestaat.
Hoe wil ík leven? Hoe wil ik liefhebben? Als ik écht zonder concessies luister naar mijn eigen verlangens?
En zo belande ik o.a. in een yurt in de bergen. Helemaal alleen, omringd door natuur. Bouwde ik een houten hutje in het bos om in te slapen. Ontdekte ik hoe fijn het is om te knuffelen met een vriend. En ook met bomen trouwens (jep). Durfde ik diepere connecties aan te gaan en ervoer ik diepere liefde dan ooit tevoren. Voor mezelf, de mensen om me heen, de natuur, de wereld.
Deze reis was toen pas net begonnen, en ik wist dat er nog zoveel moois op me stond te wachten, dat ik het graag wilde vastleggen. Voor mezelf om alles te processen en me bewust te blijven van de stappen die ik zet. En voor jou om je te inspireren in het volgen van jouw eigen pad, waar die ook maar heen mag leiden.
Hier in deze blog kan je een mooie verzameling van alle avonturen lezen.
Ps: tekst in m’n boekje is van Alain Clark – Remember who you are. Tekening kwam uit m’n handen gestroomd tijdens het luisteren.