Ga

Ga.

Ga, ga, ga.
Al komt geen mens je achterna.

Al voel je maar een heel lichte ‘ja’.

Het water bruist.
Je tenen erin.
Spring.

Onderweg ga je voelen – steeds sterker – en weten, waarheen en waarom je wil.

Blijf in beweging.
Beweeg mee.
Van elke draaikolk leer je.

Alles komt goed en wordt alleen maar mooier. Ongelooflijk en magisch veel mooier.

Luister als eerste in jezelf.
Steeds weer.
En steeds weer.
En steeds meer.

En dan is het op een dag zo simpel:

Dan stroom je. Dan stroom je met het leven.

Dan is het water warm en je lichaam zacht. Je mond die lacht. En je ogen glinsterend open.

De golven dragen je zachtjes zonder moeite.

Ik mag ervan proeven nu. Ik laat los – steeds meer – en beweeg mee op mijn rivier. En ik kan haast niet geloven wat er allemaal uit de lucht komt vallen voor me.

Ster na ster na ster.

Dat mijn leven zoveel licht mocht geven had ik nooit kunnen bedenken. En ik ben nog maar net begonnen…. ik kan niet wachten wat ik allemaal nog mag ontdekken.

Het leven waarvan ik droomde, het bestaat. En de jouwe, ook.

Kijk ‘t eens bruisen dat water. Toe maar, voel maar, ga. Er zijn genoeg lichtjes voor ons allemaal.

Ga…

Ga, ga, ga.

En de hele wereld komt je achterna.