Daar boven op een berg

Met een paar geitjes, een moestuin, een poesje en een varkentje.

Met modder aan m’n laarzen.
Een rondslingerende kruiwagen in de tuin.

En de warme wind die uit de verte over de heuvels zo aan komt zwieren. Zon op m’n gezicht.

Rust. Ruimte. In m’n hoofd, in m’n lijf, om me heen.

Daar boven op die berg midden in de natuur. Daar wil ik wonen, dat weet ik zeker. Daar ben ik vrij. Dat past gewoon bij mij.

~

Toen sloeg de bom in…

Ik zag:

Die vrijheid die zit niet in een berg. Die zit in mij.

Ik kan ook vrij zijn zonder berg.

… wauw…

Die berg was mijn bescherming. Een veilige ruimte waarin ik vrij ben om helemaal te zijn wie ik ben.

Het was een cover-up van mijn angst om hier – in Nederland – mijn eigen vrijheid te pakken. Mijn leven te leiden zoals ik voel dat ik die wil leiden. Dat vond ik gewoon hartstikke eng!

Maar het was wel wat ik werkelijk verlangde.

Daar gingen mijn geitjes, mijn laarzen, het biggetje knorde nog even gedag…

Even slikken…

Maar ja.. het klopt echt zo. Hier in Nederland die vrijheid creëren. Juist hier. In de bron van al mijn angsten. In een maatschappij waarin ik zo graag mensen help om meer te luisteren naar wie ze diep van binnen voelen dat ze zijn.

~

Kun jij zien of je ook zo’n berg voor jezelf hebt gecreëerd?

En durf je te voelen of jouw verlangen naar die berg een werkelijk hartsverlangen is, of een stiekeme cover-up van een angst voor… afwijzing… eenzaamheid…

Als ik je kan helpen ergens naar te kijken, laat het gerust weten. Voelen wat je echt wil, dat levert zo veel moois op uiteindelijk.

Achter (en zelfs in) die angst ligt een wereld vol liefde voor ons allemaal.